Joshua is geboren halverwege Nashville en Tennessee. Er was geen ontsnappen aan; Country aan de ene kant, en Blues van de andere zijde. Bovendien, en dat schijnt toch een zeer belangrijke factor te zijn, zijn vader preekte het evangelie, en zijn moeder was eveneens een singer songwriter. Dat hij aan de binnenzijde van zijn hoes God bedankt, nog voor zijn familie en vrienden, zal waarschijnlijk puur voor de vorm zijn om vooral niemand te kwetsen. Gelukkig zit niet alleen de heer hem in het bloed. Hij is zondermeer een getalenteerde zanger, en schrijft daarnaast prima songs voor dit debuut. Toch ben ik iets meer op mijn hoede zodra de Heer’s schaduw valt over de artistieke gaven van een van zijn onderdanen, want daardoor wil de artiest in kwestie wel eens teveel opgaan in het loven van zijn schepper, in plaats van zich te beperken tot de zijn muzikale vaardigheden. Joshua’s muziekstijl houdt ergens het midden tussen pop, soul, gospel en vriendelijke country / folk. Veel variatie, wellicht ietwat stuur- en risicoloos, terwijl de voorgenoemde beïnvloeding in de vorm van een authentiek stukje blues eveneens niet naar voren komt.

Samen met zijn broer Jonathan heeft hij ruime tijd The Smoking Jackets geformeerd, en naar verluid met succes. Na verloop van een paar jaar gingen beide broers hun eigen weg. Jonathan ging de country muziek in, terwijl Jonathan trok door de wereld, waaronder Europa, en heeft een jaar de tijd genomen om deze gelijknamige soloplaat op de rails te zetten. Zijn broer speelt wederom een rol, als mede-producent, en als gitarist. De 12 nummers worden zeer overtuigend gebracht door Joshua en de musici die hij heeft samengebracht in The Landslide Studio’s te Asheville – Noord Carolina. De nummers liggen stuk voor stuk uitstekend in het gehoor, en de zang is – zonder ironie – hartverwarmend. Deze eerste solo CD klinkt zondermeer uitstekend, maar mist nog iets teveel karakter om zich echt te kunnen onderscheiden. Daarnaast ging de voorspelbaarheid van de drummer mij irriteren. Dat deze ambitieuze Joshua Singleton nog gaat groeien daarvan ben ik overtuigd. Een spoor van drank en ellende is allerminst de voorwaarde voor succes, maar de diepere intentie van zijn werk komt voor mij net niet krachtig genoeg naar voren.